Dit is deel 3. Hier vind je deel 1.
In het voorjaar van 1997 wordt mijn dochter geboren, een heel mooi lief klein mensje. Drie maanden na haar geboorte breng ik haar 3 dagen per week naar de kinderopvang. Ze is vaak ziek in die eerste maanden.
We wonen in Arnhem, ik werk op dat moment in Amsterdam. Het huis waarin we wonen zijn we aan het renoveren en mijn partner heeft een meer dan fulltime baan.
Regelmatig raak ik verscheurd in loyaliteit naar mijn werk, de liefde voor mijn dochter en het leven met mijn partner, een huisarts met een groot hart, ook voor zijn patiënten.
Het bedrag van het salaris dat ik verdien verdwijnt bijna helemaal naar de kinderopvang. De liefde voor mijn dochter, het welzijn van ons jonge gezin en mijn behoefte aan rust zijn op dat moment groter dan de liefde voor mijn werk. Ik besluit de mode vaarwel te zeggen en het eens op een andere manier te proberen.
In de jaren die volgen doe ik af en toe een leuke interieurstyling klus. Huizen aankleden is niet heel anders dan mensen kleden.
Ons 2e kind zijn er 2 tegelijk. Een ervan is heel kwetsbaar, dus ik ben ik vooral moeder, echtgenote en achterwacht van ‘de dok’, huishoudster en verpleegster, klusvrouw en kinderopvang, vaak niet alleen voor onze eigen kinderen. Heel soms als de tijd het toelaat doe ik iets voor mijzelf.
Het is een heel leuk, vol, druk en betekenisvol leven. Toch schaam ik me er eigenlijk ook voor, dat ik, een hoogopgeleide vrouw, in deze situatie terechtgekomen ben. Dit is toch precies de valkuil waarvoor je jezelf wilt behoeden als je studeert?
Nu ben ik ook enorm positief ingesteld, dus ik zorg er wel voor dat elke dag mooi en fijn is. Maar wie ik inmiddels ben en wat zelf eigenlijk wil? Geen idee … daar is gewoon ook nauwelijks tijd voor!
In die jaren heb ik een belangrijk deel van mezelf afgesloten en afgestaan aan alles en iedereen om mij heen. Mezelf vond ik op dat moment gewoon minder belangrijk. De liefde voor mijn kinderen en het werk van mijn echtgenoot zijn vaak van levensbelang. Hoe belangrijk is mode en kleding dan nog?
Dat maakt dat ik ondanks dat kleding de rode draad vormt in mijn leven, zelf ergens die draad een beetje kwijt raak.
Lees hier verder.
