Dit is deel 4 in een feuilleton. Deel 1 vind je hier.
Tot die bewuste middag in de winkel, toen besefte ik me:
Ja, maar dit is wat ik echt leuk vind. Dit is waar ik goed in ben! Dit is waar ik hoor, tussen de kleuren, de mooie materialen, de mensen en de kleding!
En toch … Terwijl mijn ogen opnieuw langs de rekken glijden, zie ik de hoeveelheid en verscheidenheid aan kleding en vraag ik me serieus af: Weer werken als ontwerper? Er is al zoveel! Wat heb ik daar nu nog aan toe te voegen?
Wat ik zie en me raakt in de winkel, elke keer weer: Veel vrouwen zijn zoekend. Ze vragen zich af: ‘Wat past nou bij mij?’ Anderen lopen gedecideerd met iets in de hand naar de paskamer en zijn niet blij wanneer wat ze in gedachten hadden niet klopt met het beeld dat ze zien in de spiegel zien. Wat nu?
Ik ervaar steeds weer dat klanten kleding aan trekken waarvan ze heel andere verwachtingen hebben dan wat ze zien in de spiegel. Er zijn vaak ook lichaamsdelen waar je net niet helemaal blij mee bent. Borsten, buik, billen, benen, die kunnen onzeker maken. Dat heb ik ook. Een ander kan zeggen waar heb je het over? Maar zij hoeven er niet dag in dag uit mee rond te lopen.
Die onzekerheid raakt me. Vooral ook de onderliggende vraag: Ben ik wel leuk genoeg? Doe ik het wel goed genoeg? Wat vinden ze eigenlijk van mij? Wie ben ik nou eigenlijk?
Ik dacht: Hoe kan ik mijn kennis en ervaring inzetten om verandering te brengen in die twijfels en onzekerheden? In dat gevoel van wat past nu bij mij? En … wie ben ík eigenlijk?
In de collecties in de winkel vind je in die tijd veel nude tinten. Ik begrijp maar niet waarom de een er daarin fantastisch uitziet en de ander alsof ze dodelijk vermoeid of ziek is. Nu wil ik begrijpen hoe het zit met mensen en kleur!
Die dag besluit ik mijn nieuwsgierigheid te volgen en op onderzoek uit te gaan. Dat besluit is het begin van een mooie reis…
De volgende aflevering van het verhaal vind je hier.
